ضرب المثل های صومعه سرا
* هیچ کس کَلِ نگه تی کولا مبارک
ـ هیچ کس به کچل نمی گوید کلاهت مبارک.
ـ درمورد چیزهای بی ارزش و بیفایده بکار می رود
* زاکان سرمچه داره، اره کشان خورد و خوراکِ .
ـ قیافه بچه ها را دارد اما اشتهای اره کش ها را.
ـ در مورد دو چیز متضاد و متناقض بکار می رود وقتی در ظاهر مشخص نباشد.
* دال پر نزنه!
ـ کرکس پر نمی زند.
ـ کنایه از جای سوت و کور و آرام است.
* سگ آه هم به خودا رسه.
ـ آه سگ هم به خدا می رسد
ـ اشاره به این دارد که هیچ ناله ای بی تأثیر نمی ماند.
* خاشه نهه اسب ورجا، علف نهه سگ ورجا!
ـ استخوان را پیش اسب می گذارد و برای سگ علف می ریزد.
ـ در مورد کسی بکار می رود که کاری را درست انجام نمی دهد.
* کساکس غم بوبوهو، بازار خستگی نوبوهو.
ـ اگر مردم در غم هم شریک باشند بازار شلوغ نمی شود.
ـ کنایه از غمخواری و در فکر یکدیگر بودن است.
* تورش کونوس به دار نمانه.
- ازگیل ترش روی درخت باقی نمی ماند.
ـ اشاره به این دارد که هیچ چیز بدون مصرف نمی ماند و هر چیزی فایده خاص خودش را دارد.
* گیشائی به اما برسه شب کوتا بوبوسته.
ـ عروسی به ما رسید، شب کوتاه شد.
ـ این مثل وقتی بکار می رود که نوبت و شانس و اقبال به کسی رو کند اما به یک عامل بازدارنده برخورد کند.
* ایتا قاشق آب جاکرا غرقا بیهیم.
ـ در یک قاشق آب داریم غرق می شویم.
ـ مراد از این مثل نهایت درماندگی، بیچارگی و ناتوانی است.
* جه کویا بمویی تی پا جل وانیه؟
ـ از کجا آمدی که پایت گلی نیست؟
ـ درباره کسانی است که وارد مقوله هایی می شوند که هیچ اطلاعی از آن ندارند، اما ادعای زیادی دارند.
منبع :وبلاگ صومعه سرا
.gif){kind=small}
- 1393/5/18